نقد و بررسی بیا بازی کن Come Play – فیلمی ترسناک و تاثیرگذار

وسایل ارتباطی همیشه المانی حیاتی در فیلم‌های ژانر وحشت بودند، از وقتی یک غریبه تماس می‌گیرد سال ۱۹۷۹ گرفته تا جیغ سال ۱۹۹۶ و  حتی غیردوستانه سال ۲۰۱۴ و سلول ۲۰۱۶. اما این ایده در بیا بازی کن Come Play فراتر از این حرف‌ها هم رفته است. در این فیلم یک هیولا به نام لری که در حقیقت در دنیای لپ‌تاپ‌ها، تبلت‌‌ها، تلفن‌های هوشمند و تلویزیون‌های دیجیتال گیر افتاده است، منتظر موقعیتی است تا به دنیای واقعی راه پیدا کرده و کودک شما را گیر بیندازد.
جای تعجبی ندارد که بیا بازی کن Come Play بر اساس داستانی از استیون کینگ ساخته شده است، چرا که همان حال و هوای مرموز و پر از گره همیشگی کارهای او را دارد. اما این فیلم بیشتر زایده‌ی ذهن نویسنده کارگردان جیکوب جیس است. او این بار به طور کامل موضوعی که پیش‌تر در سال ۲۰۱۷ در یک فیلم پنج دقیقه‌ای به نام لری به آن پرداخته بود را به تصویر کشیده است. به نظر می‌رسد ایده‌ی آن فیلم کاملا به درد یک فیلم بلند می‌خورده است، فیلمی پر از صحنه‌های هیجان‌انگیز که بسیاری از آن‌ها مخاطب را می‌ترسانند. فیلمی ترسناک و البته کمی دیوانه‌وار. فیلم بیا بازی کن Come Play هم درست مانند ۹۹٪ فیلم‌ها ترسناک، پایانی نسبتا باز دارد تا امکان ساخت دنباله‌‌ای برای آن وجود داشته باشد.
اژی رابرتسون جوان بازی فوق‌العاده‌ای را در نقش یک کودک اوتیستیک به نام اولیور که قادر به صحبت کردن نیست را ارائه کرده است. اولیور توسط یک اپلیکیشن صدای مخصوص دستگاه‌های هوشمند که به او اجازه می‌دهد کارهایی ساده را از سایرین بخواهد و یا جواب‌ها سوالات معمولی را بدهد، با بقیه ارتباط برقرار می‌کند.